Όχι ρε φίλε δεν βλέπω σερβάιβορ.. Δεν μου αρέσει
Το θεωρώ ανόητο χωρίς να έχει να δώσει κάτι και μάλιστα πολύ δεύτερο ..
Τι να δω τις πλεξούδες της Σόφης; Τους κοιλιακούς του Γιάννη; Όχι δεν το βλέπω και ξέρεις γιατί; Γιατί έξω που κυκλοφορώ τα ίδια βλέπω. Κόκαλα βγαλμένα από την μοναξιά τους ξιπασμένες γκόμενες με κοιλιακούς που το μόνο που κάνουν είναι να γυμνάζουν τον κώλο γιατί με αυτό κάνουν καριέρα και όχι με κάτι άλλο ..
Βλέπω χιλιάδες αντράκια (ο θεός να τα κάνει) που δεν είναι κακό, αν δεν είναι, γιατί και οι γκέι είναι ωραίοι (τουλάχιστον έχουν χαρακτήρα και αρχίδια)
Γιατί λοιπόν να δω σερβάιβορ όταν κάθε μέρα τα βλέπω τα ίδια και έξω στην καθημερινότητα μου. Κάθε μέρα εκεί έξω βλέπω ακριβώς τα ίδια …
Βλέπω θυμό, μούτρα, κόντρες .. Είναι αυτές οι εποχές που ζούμε για όλα αυτά;;
Τι κάνετε όλοι εσείς εκεί έξω που το βλέπετε; Τι καταλαβαίνετε; Θα μου πείτε λοιπόν ότι δεν έχει κάτι άλλο κι προτιμάτε αυτό γιατί περνάει η ώρα να βλέπεις κάτι και γελάς .. ΟΚ μέχρι εδώ όλα εντάξει.
Αλλά αυτό έχει γίνει λίγο κάπως… άδειασαν τα καφέ, άδειασαν τα μαγαζιά, όταν όλοι στήνονται να δουν σερβάιβορ. Τι πράγματα είναι αυτά ρε;; Τι είμαστε ουρακοτάγκοι; Άνθρωποι του πολιτισμού και της γνώσης καθόμαστε και βλέπουμε τι;
Αυτό το αήδιασμα που έγινε μανία;
Είμαι Παραζαλισμένη από την λεκτική βολή, που κυριαρχεί παντού, από αυτά που διαβάζω στα σόσιαλ, αποσβολωμένη από το άγουρο ξέσπασμα από όλους, προς όλους, νιώθω ηττημένη από τις προσπάθειες ν’ αποκαλύψουν όλοι εκεί έξω, μέσα από αυτό το σόου πόσο αργά μεγαλώνει και γίνεται τεράστια εκεί έξω και εκεί μέσα η βλακεία των μεγάλων ανθρώπων.
Υπάρχει ακόμα και πιο τραγικό … εκεί πάνω δεξιά στο σήμα του. “το Survivor, είναι κατάλληλο για όλους Με επιθυμητή τη Γονική Συναίνεση!» Και γιατί οι γονείς την δίνουν αυτή την γονική συναίνεση; (την γαμώ συναίνεση μπορώ άνετα να πω )
Στα σχολεία όλοι συζητούν αυτό .. τι έκανε ο Μπό, ο Χανταμπάκης ,η Λαουρα, και ο Χουτος
ΈΛΕΟΣ ΕΛΕΟΣ … στα σχολεία έχουνε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουνε , να μιλήσουν να δουν και στο φινάλε να μάθουν ..
Δεν θέλω να πιστέψω ότι ένα τσούρμο εξάχρονων παιδιών, αντί στα διαλείμματα να τρέχουν, να πέφτουν, να γελάνε, να τσακώνονται, να πλακώνονται και να τα ξαναβρίσκουν, στέκονται σε μία άκρη του προαυλίου και συζητάνε για τον Χανταμπάκη, τον Χούτο, τους “διάσημους”, τους “μαχητές”, τους κοιλιακούς, τα οπίσθια, την πείνα, την εξαθλίωση και την τηλεοπτική μας διαστροφή.
Δεν γουστάρω ν’ αποδεχτώ ότι ανήκω σε αυτή την κλίκα της μεγάλης μας ανοησίας, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι τα είδωλά αυτά που δημιουργήσατε παίρνουν από κάποιους αργόσχολους τυπάδες εκεί έξω και καταφέρνουν να γίνουν και πρότυπα μάλιστα από κάποιες μελλοντικές γουονα μπι σταρλέτες ….
Δεν θέλω να ξεχωρίζω τους ανθρώπους σε Διάσημους Μαχητές ή Άσημους Γιατί για εμένα δεν υπάρχουν καν .
Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που τα καταφέρνουν από τους άλλους καλύτερα σε κάτι. Έπειτα, οι “μαχητές” δεν είναι εκείνοι που ποζάρουν μπροστά σε τηλεοπτικούς φακούς αλλά άνθρωποι καθημερινοί, σαν ΕΣΕΝΑ σαν ΕΜΕΝΑ σαν πολλούς εκεί έξω που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ένα πιάτο φαγητό, ένα ζευγάρι παπούτσια και μια αγκαλιά χωρίς να είναι πληρωμένη.
Είναι αυτοί που σ’ ένα δρόμο γεμάτο εμπόδια και τρικλοποδιές δεν σταματούν ποτέ να προσπαθούν και να παλεύουν για μια καλύτερη μέρα. Είναι τα παιδάκια που παρότι η ζωή τους φέρθηκε άδικα, εκείνα συνεχίζουν να χαμογελούν.
Είναι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕ 200 ΕΥΡΩ το μήνα που κοιμούνται στα παγκάκια είναι οι άνθρωποι που κάνουν τα πάντα για να ΖΗΣΟΥΝ αυτοί είναι ΜΑΧΗΤΕΣ … όσο για το ποιοι είναι Διάσημοι; Όχι πάντως αυτοί που μας πουλάνε … Διάσημοι είναι άλλοι σε αυτή την χώρα ..Άνθρωποι που βοηθούν και στηρίζουν παιδιά με ανάγκες … Άνθρωποι που κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βρουν το φάρμακο του ΚΑΡΚΊΝΟΥ … Άνθρωποι που αγωνίζονται κάθε μέρα εκεί πάνω στα χειρουργεία για να σώσουν ζωές …
Δεν θέλω πρότυπο έναν που Λέει θα φας στον ποπό σφαλιάρα σαν τον Γιάννη τον Σπαλιαρα ..ΕΛΕΟΣ
Γενιές σε πλήρη αποσύνθεση Γενιές από άλλο πλανήτη σε παράλληλες τροχιές… Γυναίκες και άντρες που ζουν απλά στο σερβάιβορ της ζούγκλας μαζί με την ΒΛΑΚΕΙΑ τους …
Πόσο Λυπάμαι που ανήκω σε αυτή την γενιά ….
By: Άννα Τσιάλτα
