τα στικάκια, τα mp3, το Spotify και πολλά άλλα σύγχρονα μέσα. Κάπως έτσι «χάθηκαν» τα «στέκια» των μουσικόφιλων που για ώρες χάνονταν μέσα στα δισκοπωλεία αναζητώντας τη μουσική του αγαπημένου τους συγκροτήματος.
Κάποιοι όμως αντιστάθηκαν με σθένος στην εποχή, παρέμειναν «ζωντανοί» και με πολλή αγάπη και μεράκι κρατάνε την παράδοση και δίνουν τη δική τους μάχη ελπίζοντας πως η εποχή θα αλλάξει ξανά, και η μουσική θα «γυρίσει» στο πατρικό της.
Ένα από τα πιο ιστορικά δισκοπωλεία της Αθήνας ήταν και το δισκοπωλείο «Τζίνα» που άνοιξε το 1976 (σ.σ. το δεύτερο σε παλαιότητα εν ενεργεία δισκοπωλείο) και έκλεισε τις πόρτες του το 2014 – χωρίς όμως να σταματά ουσιαστικά τη λειτουργία του – καθώς ο γιος των ιδιοκτητών, Παναγιώτης Κωτσίδης, μετέφερε το δισκοπωλείο στην οδό Σαρρή 46, στου Ψυρρή, με το όνομα «Imantas». Εμείς τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του για την κατάσταση που επικρατεί στη μουσική βιομηχανία σήμερα, τι θυμάται από τη χρυσή εποχή των δισκοπωλείων αλλά και για πολλά ακόμα.
Ουσιαστικά ο «Imantas» είναι το παιδί του δισκοπωλείου «Τζινα». Ζήσατε μέσα σε αυτό το χώρο. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;
Οι γονείς μου άνοιξαν το δισκάδικο «Τζίνα» στην Πανεπιστημίου το 1976. Εγώ το πρώτο καλοκαίρι που δούλεψα εκεί και μυήθηκα ουσιαστικό σε αυτό το χώρο ήταν το 1985 όταν ήμουν 12 ετών, στις καλοκαιρινές μου διακοπές από το σχολείο. Από το 1992 όμως βρίσκομαι σε αυτό το χώρο, της δισκογραφίας χωρίς να έχω λείψει ούτε μέρα.
Μιλήστε μου λίγο για τη χρυσή εποχή των δισκοπωλείων και πως βιώσετε την όλη κατάσταση με την πτώση των πωλήσεων λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων.
Οι δεκαετίες 80-90 θεωρούνται σίγουρα χρυσές για τα δισκοπωλεία. Η τόσο ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας σίγουρα μας επηρέασε αρνητικά όχι μόνο στο θέμα κέρδους αλλά και στο κομμάτι του ενδιαφέροντος του κόσμου στο να αγοράζει δίσκους. Η αγάπη όμως για αυτό που κάνουμε και οι καλές σχέσεις με τους πελάτες μας είναι αυτά που μας κράτησαν σε αυτή τη δουλειά. Προσπαθούμε να μην έχουμε απρόσωπη σχέση με τον κόσμο που έρχεται και θέλει να ψάξει για καινούρια-και όχι μόνο- μουσική.
Τι οδήγησε στο κλείσιμο του «Τζίνα» αλλά και πως πήρατε την απόφαση να ανοίξετε τον Imanta σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο;
Ο Imantas στην ουσία λειτουργούσε παράλληλα με τη «Tζίνα» τους τελευταίους δυο μήνες ύπαρξής της. Εκ των πραγμάτων οι γονείς μου έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν οπότε έπρεπε να υπάρξει μια νέας μορφής εταιρεία ,την οποία και δημιούργησα εγώ. Η απόφαση για αλλαγή του χώρου και της μεταφοράς από την Πανεπιστημίου στη Πλατεία Ασσωμάτων είχε να κάνει πέραν του ότι μου άρεσε το σημείο ιδιαίτερα και με τα υψηλά ενοίκια που απαιτούσε το κέντρο καθώς με την κακής μορφή που είχε πάρει η περιοχή με τις συνεχείς διαδηλώσεις και πορείες που μόνο βοηθητικά δεν ήταν για να κρατηθεί ένα μαγαζί εκεί.
Πως γίνεται η επιλογή της μουσικής που φιλοξενείτε στο μαγαζί σας;
Προσπαθώ πάντα να τη διακρίνει μια διαχρονικότητα. Επιλέγω συνήθως δίσκους που δε θεωρώ πως είναι «φωτοβολίδες» και έχουν λόγο ύπαρξης . Δίνω ιδιαίτερο βάρος στις ανεξάρτητες παραγωγές και τους ανθρώπους που προσπαθούν μόνοι τους να δημιουργήσουν και να επικοινωνήσουν την μουσική τους, είτε αυτό είναι ένας μουσικός από μόνος του είτε ένα μικρό ανεξάρτητο label .
Υπάρχει κάποιος δίσκος που έχει σπάσει ρεκόρ πωλήσεων;
Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον όχι. Ίσως βέβαια να υπάρχει και μια εξαίρεση, αυτή του τελευταίου δίσκου του David Bowie.Ο δίσκος αυτός ήταν μια πολύ καλή δουλειά που όμως συνέπεσε με το θάνατό του και εκεί μπορούμε να πούμε ότι έγιναν αρκετά σημαντικές πωλήσεις όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα.
Οι πελάτες σας, συνήθως, κάνουν συγκεκριμένες μουσικές επιλογές ή έχουν συγκεκριμένη ηλικία;
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τι κάνει ο Imantas και ψάχνουν κυρίως πιο ανεξάρτητα και υποψιασμένα πράγματα. Ηλικιακά είναι κυρίως άνω των 30 με τα τελευταία χρόνια όμως να υπάρχει και μια στροφή προς τις μικρότερες ηλικίες. Βλέπω παιδιά από την ηλικία των 20 που ασχολούνται και ψάχνουν να αγοράσουν τη μουσική που τους εκφράζει.
Ισχύει πως υπάρχει ξανά μια στροφή προς το βινύλιο;
Ναι υπάρχει. Αυτό είναι σίγουρο. Απλά η αναλογία του τι συμβαίνει στη χώρα μας με αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη και την Αμερική σε σχέση με το βινύλιο είναι λίγο αστεία. Αυτό που συμβαίνει έξω είναι αξιοσημείωτο, στην Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι τόσο πολύ και σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο η οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε.
Πού οφείλεται αυτό;
Το βινύλιο δεν πέθανε ποτέ. Ο τρόπος όμως με τον οποίο βομβαρδίζεται το κοινό πλέον από πληροφορίες κάπως το έχει κουράσει. Αυτός είναι και ο λόγος που γυρνά σε πιο παραδοσιακούς τρόπους ακρόασης μουσικής. Υπάρχει πολύ άχρηστη πληροφορία που έχει «μπουκώσει» τον κόσμο και τον κάνει να αναζητά μια διέξοδο ακόμα και αν αυτή έχει να κάνει με τον τρόπο που θα ακούσουν μουσική.
Ποιο πιστεύετε πως είναι το μέλλον των δισκοπωλείων;
Αν αλλάξει η οικονομική κατάσταση της χώρας προς το καλύτερο τότε τα πράγματα για τα δισκοπωλεία θα είναι πολύ καλά. Το θέμα είναι όσοι ασχολούμαστε με το αντικείμενο αυτό να διαχειριστούμε καλά τα πράγματα σε επίπεδο επικοινωνίας με τον κόσμο και να κάνουμε πολύ προσεκτικά βήματα έτσι ώστε να δώσουμε έναν ουσιαστικό λόγο σε κάποιον να επισκεφθεί ένα δισκοπωλείο. Δε πρέπει να πέσουμε στη παγίδα της μόδας που επικρατεί , όπως πχ της μόδας του βινυλίου γιατί όλο αυτό ενέχει και μια λογική μόδας.
Οι μη προσεκτικές κινήσεις και η «μόδα» οδήγησαν στο κλείσιμο των δισκοπωλείων;
Σίγουρα η μορφή που έχει πάρει πλέον η μουσική άλλαξε τα δεδομένα καθώς όλα έχουν ψηφιοποιηθεί. Μεγάλο ρόλο όμως πιστεύω πως έπαιξε και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν τα πράγματα οι δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα.
Ο δικός σας αγαπημένος δίσκος ποιος είναι ;
Είναι πολλοί. Πραγματικά πολλοί. Επειδή έχω όμως μεγάλη αδυναμία στον Miles Davis θα σου μιλήσω για αγαπημένο καλλιτέχνη και θα πω αυτόν.
Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε πως ο Imantas πέραν της λειτουργίας του ως δισκοπωλείο κάνει και εκδόσεις νέων καλλιτεχνών και ηχογραφημάτων. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε το 2010 με πιο πρόσφατη τη κυκλοφορία του δίσκου «Φασαρία» από το συγκρότημα χνάρια, ο οποίος μάλιστα κυκλοφόρησε σε βινύλιο ,η πρώτη κυκλοφορία του Imanta σε βινύλιο.
Λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας Δισκοπωλείων, ο Imantas γιορτάζει σήμερα από τις 12.00 το μεσημέρι, με ένα party για τους λάτρεις της μουσικής. Ξεχωριστοί καλεσμένοι θα ανέβουν στα decks και θα μας ταξιδέψουν σε μαγικά μονοπάτια. Συνταξιδιώτες τους… τα αγαπημένα τους βινύλια.
IMANTAS Σαρρή 46 Πλατεία Ασωμάτων/ Ψυρρή P: 2103242411
Σημείωση
Το παλαιότερο δισκοπωλείο της Αθήνας είναι το Music Corner, το οποίο ιδρύθηκε 1967 και βρίσκεται στην οδό Πανεπιστημίου.
Δείτε όλες τις εικόνες στο bizznews.gr
Last modified on 21/04/2018
