της Βέροιας και της συνεχούς προσπάθειας της μητέρας του για τιμωρία αυτών που ευθύνονται για την απώλεια του γιου της, η υπόθεση έφτασε στο τέλος της.
Ήταν Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2006 όταν τα ίχνη του μικρού Άλεξ χάθηκαν για πάντα. Ο 11χρονος μαθητής από τη Γεωργία ζούσε μαζί με τη μητέρα του και τον πατριό του.
Σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας τότε, έγινε γνωστό ότι ο νεαρός μαθητής δεχόταν bullying από συμμαθητές του, οι οποίοι έφταναν πολλές φορές και σε ακραίες βιαιοπραγίες εναντίον του, με την τελευταία από αυτές να οδηγήσει στον φόνο του άτυχου παιδιού.
Οι τοπικές διωκτικές αρχές της Βέροιας χειρίστηκαν αρχικά λανθασμένα το θέμα της εξαφάνισής του, με αποτέλεσμα να μη γίνει σωστή διερεύνηση και να χαθεί πολύτιμος χρόνος σε έρευνες προς λάθος κατευθύνσεις, δίνοντας την ευκαιρία στους δράστες-συμμαθητές του να εξαφανίσουν έντεχνα το πτώμα με τη βοήθεια ενήλικων συγγενών τους, όπως έγινε αργότερα γνωστό.
Την ομάδα των δραστών αποτελούσαν 2 παιδιά ελληνικής καταγωγής, 1 αλβανικής, 1 ρουμανικής και ένας Βορειοηπειρώτης, των οποίων οι ηλικίες κυμαίνονταν μεταξύ 11 και 13 ετών.
Στις καταθέσεις τους αρχικά οι μαθητές, έκαναν παραδοχή του φόνου, με το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Θεσσαλονίκης να τους κρίνει ένοχους. Παρά την ομολογία τους όμως και εφόσον δεν βρέθηκε το σώμα του μικρού Άλεξ, δεν μπορούσαν να απαγγελθούν κατηγορίες σε βάρος τους, έτσι το έγκλημα παρέμεινε ατιμώρητο πάνω από πέντε χρόνια.
Τέλος, χάρη στην επιμονή της μητέρας του θύματος, οι δράστες και οι συγγενείς τους, οι οποίοι βοήθησαν στην εξαφάνιση της σορού, και απέκρυψαν στοιχεία από τις αρχές, οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη, όπου υπήρξαν κάποιες καταδίκες αντιστρόφως ανάλογες όμως της βαρύτητας του εγκλήματος.
Πηγή:zougla.gr
Last modified on 04/12/2020